به گزارش گروه اجتماعی حیات، از طریق اکتشافات نجومی مشخص شده است که سیاراتی وجود دارند که چند قمر دارند و برخی دیگر این تعداد را ندارند، کما اینکه سیاره زمین فقط یک قمر دارد، بنابراین علت اختلاف در تعداد قمرها چیست؟
تعدادی نظریه فعلی وجود دارد که توضیح میدهد چرا برخی از سیارات قمر دارند و برخی دیگر ندارند.
اخترشناسان از قمرها به عنوان اجرام در فضا که به دور اجسام بزرگتر میچرخند، یاد میکنند، دو نظریه اصلی در مورد اینکه چرا قمرها توسط نیروی جاذبه گرفته میشوند، وجود دارد، بنابراین اجرام یک نیروی گرانشی را بر سایر اجرام مجاور اعمال میکنند و هر قدر آن جسم بزرگتر باشد، نیروی جاذبه نیز شدیدتر خواهد بود.
برای اینکه ماه به دور یک سیاره بچرخد، باید به اندازه کافی به آن نزدیک باشد تا سیاره بتواند نیروی کافی برای نگه داشتن آن در مدارش اعمال کند، به گونهای که زمین به دور خورشید میچرخد، اما ماه به اندازه کافی به زمین نزدیک است که جاذبه زمین آن را جذب کند.
مریخ همچنین دو قمر به نامهای فوبوس و دیموس دارد و دانشمندان هنوز در حال بحث هستند که آیا این اجرام از سیارکهایی که از نزدیکی مریخ عبور کردهاند، توسط این سیاره جذب شدهاند یا همزمان با منظومه شمسی تشکیل شدهاند.
مشتری، زحل، اورانوس و نپتون نیروی گرانشی بیشتری دارند، زیرا آنها بسیار بزرگتر از زمین، مریخ، عطارد و زهره هستند و از خورشید دورترند.
منبع: ناسا
نظر شما